بَبقى غايب عن عالمهم
بَبقى مش سامع كلامهم
بَبقى وسطيهم وبينهم
بس روحى بعيدة عنهم
والحقيقة أنا فيها سارح
فِكر جاى وفِكر رايح
بس جُّوا نفسى شايل
مش بحِب أكشف وأصارح
قبل كده أنا كنت بَحكى
لمّا بفرح، لمّا ببكى
كنت أقول حد يشاركنى
حد صاحبى يكون حاسسنى
بس فجأة .. بقى الكلام
لِعب بيّا .. مش اهتمام
اللى يضحك واللى يغمز
واللى يسمع والسلام
بدأوا ياخدوها بهِزار
حاجة بتسلّى الحوار
خلّوا إحساسى ومشاعرى
حاجة مالهاش اعتبار
يبقى أحسن لى السكوت
قلبى مش هيكونلُه صوت
مش راح احكى لحد تانى
حتى لو ف سكوتى أموت
واللى يسأل إيه جرالك
مش عاجبنا الليلة حالك
هبتسم وهقول: مفيش...
عادى.. ولا تاخد فى بالك
هبقى مشغول بس أخبِّى
يبقى سِرى جُوّا قلبى
يبقى عقلى شخص تانى
أسمعه وأشكيله حُبى.
شخص سرحان – أرشيفية
